Een scheiding is voor kinderen moeilijk en verdrietig. Toch is er voor kinderen na een scheiding ook een nieuwe toekomst. Die nieuwe toekomst is wel afhankelijk van hoe u er als ouders in slaagt om met elkaar een goede ouderrelatie te hebben tijdens en na de scheiding. De wijze hoe ouders samen en naar de kinderen toe met de scheiding omgaan, is voor kinderen van levensgroot belang.
De scheidingsmelding
Het blijkt dat kinderen er het meest baat bij hebben als ouders tezamen aan hun kinderen vertellen dat zij gaan scheiden: de scheidingsmelding. De scheidingsmelding samen met de kinderen, noemen we in de praktijk het paraplugesprek. Dit paraplugesprek is heel erg belangrijk! Hierin vertelt u als ouders samen aan de kinderen dat u gaat scheiden en dat boven alles wenst dat zij een goede relatie behouden met ieder van de ouders. In het gesprek krijgen de kinderen altijd ruimschoots de gelegenheid om hierop te reageren, ook emotioneel, en de kinderen kunnen ook hun wensen naar voren brengen.
Wat is de beste aanpak voor een paraplugesprek?
Kies een rusig moment uit, neem de tijd voor dit gesprek. Het is ook prettig als u na het gesprek de tijd neemt om te kijken wat het gesprek bij uw kinderen teweeg heeft gebracht. Een moment vlak voor het weekend zou bijvoorbeeld een goed moment kunnen zijn, zoals de vrijdagavond. Zorg ervoor dat u dit weekend goed beschikbaar bent voor uw kinderen. Kijk zelf hoe uw kinderen ermee omgaan en ga het gesprek aan om te na te gaan of uw kinderen nog vragen hebben of ergens mee zitten. Herhaal dit in de komende tijd zodat uw kinderen de gelegenheid blijven hebben om hun gevoelens en eventuele zorgen te uiten.
Wat zijn de ingrediënten van een goed paraplugesprek?
We geven u graag een aantal tips:
- Voer het gesprek samen én bereid het gesprek samen voor. U blijft beide ouders, ook na de scheiding. Oefen het paraplugesprek zelfs. Bedenken hoe het gesprek zal zijn, is heel iets anders dan het daadwerkelijk voeren. Door samen te oefenen en de woorden uit te spreken haalt u de scherpe kantjes er voor uzelf af. Tevens wordt u zich bewust van uw eigen emoties en heeft u uzelf meer onder controle wanneer u daadwerkelijk voor de taak staat.
- Ga niet diep op de reden van de scheiding in. Dit is iets tussen u samen waarbij ieder ook een geheel andere beleving kan hebben hoe het komt dat u gaat scheiden. Heb respect voor de eigen beleving van de ander, wat u daar ook van vindt. Houd de reden op het niveau van de kinderen. Niet: “Mama is verliefd op een andere man” maar “We merken dat we niet meer gelukkig zijn wanneer we samen zijn.”
- Geef elkaar als ouders niet de schuld, reageer niet vijandig naar de ander en maak duidelijk dat de scheiding op geen enkele manier de schuld is van de kinderen. Hoe logisch het in de ogen van een volwassene ook kan lijken dat de kinderen geen schuld hebben aan de scheiding; voor de kinderen is het heel belangrijk letterlijk te horen dat zij hiervoor geen aanleiding hebben gegeven.
- Wees u ervan bewust dat alles dat de kinderen willen horen niet eens is “Ik hou van jou”, maar “Ik zal je niet verlaten”. Daar vrezen de kinderen het meest voor. Zorg ervoor dat u dit aan de kinderen duidelijk maakt door te vertellen dat u samen zorgen voor een goede verdeling van de tijd met de kinderen.
- Boven alles: beheers u, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn. Komen er onverwacht heftige emoties op? Haal (heel) diep adem en bewaar ze voor na het gesprek, voor een moment alleen tussen u beiden. Het paraplugesprek draait om de kinderen, niet om u.
Een goed paraplugesprek vormt de basis
Uiteraard is het belangrijk om het vorenstaande niet alleen tijdens het paraplugesprek naar voren te laten komen. Hou dit naar de toekomst toe vast: het paraplugesprek vormt uw basis naar de toekomst toe. Hou bijvoorbeeld uw gemeenschappelijke reden voor de scheiding naar de toekomst toe vol. Telkens als de kinderen, ook in de hele verre toekomst over de scheiding beginnen, blijft dit het verhaal dat u vertelt. Het is misschien verleidelijk om uit te leggen wat er allemaal is gebeurd door de schuld van de andere ouder. Maar het kiezen voor een dergelijke strategie geeft de kinderen een duidelijke negatieve en opvoedende boodschap. Eigenlijk geeft u aan de kinderen aan dat zij partij moeten kiezen. En dat mag u nooit van uw kinderen vragen.
