In diverse media heeft u kunnen lezen over de politieke plannen in Den Haag om de regels voor het vaststellen van kinder- en partneralimentatie te wijzigen. Een concreet wetsvoorstel moet nog ingediend worden. In de tussentijd heeft ook de rechterlijke macht niet stilgezeten. Het Tremarapport is met ingang van 1 januari 2013 gewijzigd naar aanleiding van nieuwe aanbevelingen van de werkgroep Trema normen en zijn op 1 april 2013 verder aangepast.
Belangrijkste wijzigingen: Kindgebonden budget, zorgkorting en forfaitaire bedragen
De berekening van de kosten van kinderen conform de Nibud-tabellen blijft zoals het was. Het kindgebonden budget wordt voortaan in mindering gebracht op het berekende bedrag uit de tabel. Het kindgebonden budget is een inkomensafhankelijke bijdrage van de overheid in de kosten voor kinderen. Hierdoor ontstaat er dus een andere en lagere uitkomst dan voorheen. Daarnaast heeft men de ‘zorgkorting’ ingevoerd, afhankelijk van het aantal dagen dat de kinderen bij de alimentatie betalende ouder (waar zij dus niet hun gewone verblijf hebben) zijn. De zorgkorting wordt toegepast, omdat men er vanuit gaat dat door deze andere ouder ook in deel van de zorg voor de kinderen wordt voorzien. De zorgkorting is afhankelijk van de (berekende)behoefte van de kinderen en van de hoeveelheid zorg die deze andere ouder verleent. Men hanteert verschillende percentages oplopend van 0-35%. Met deze maatregel behoort het rekenen met € 5,– per kind per dag als zijnde verblijfskosten aan de zijde van de betalende ouder tot het verleden.
Als eenmaal duidelijk is wat een kind per maand kost, dienen deze kosten naar rato van de draagkracht van de beide ouders verdeeld te worden. Nu wordt de draagkracht berekend op basis van een berekening, waarbij rekening gehouden werd met (toegestane) werkelijke lasten van de ouders. Met ingang van 1 april 2013 rekent men met forfaitaire tabellen (vaste bedragen). Aan de hand van het netto besteedbaar inkomen van de ouders wordt op basis van onder andere deze vaste bedragen vastgesteld, wat eenieders draagkracht is en hoe de kosten van de kinderen verdeeld worden.
Aanvaardbaarheidstoets
Tot slot heeft men de zogenaamde ‘aanvaardbaarheidstoets’ ingevoerd. Door het invoeren van deze toets kan men afwijken van de hiervoor beschreven methode met forfaitaire, vaststaande bedragen. Bijvoorbeeld indien men de uitkomsten onredelijk vindt, kan men door middel van de aanvaardbaarheidstoets kiezen voor maatwerk. Alle feiten en omstandigheden spelen hierbij een rol, waarbij het gedachtegoed zoals dat thans is ontwikkeld in de rechtspraak het uitgangspunt blijft. De praktijk zal moeten uitwijzen wanneer een beroep op deze aanvaardbaarheidstoets gehonoreerd gaat worden. Een voorbeeld kan zijn, dat deze toets als redelijk wordt beschouwd als de alimentatieplichtige ouder te kampen heeft met dubbele woonlasten als gevolg van de crisis op der woningmarkt. Daarmee wordt namelijk geen rekening gehouden in het rekenmodel met vaste, forfaitaire bedragen.
En nu?
Globaal zijn dit enkele belangrijke wijzigingen in de rekenmethodiek voor kinderalimentatie. De Scheidingsplanner heeft onderzoek naar deze methode gedaan en geconstateerd, dat deze in voorkomende gevallen tot geheel andere uitkomsten zal leiden dan de oude methode. De nieuwe aanbevelingen zullen daardoor ongetwijfeld aanleiding zijn voor heel wat wijzigingsverzoeken van bestaande alimentaties.
Meer weten?
Wilt u meer informatie of weten wat deze nieuwe normen voor u betekenen? Maak dan een afspraak, wij beantwoorden graag uw vragen.
Bron: De Scheidingsplanner
